Dagrapport aan het racemanagement wat wij dagelijks verplicht moeten sturen. Je mag 1 regel sturen (all ok on board),

Maar je mag er ook een verhaaltje van maken.

Hello All,

A warm hello from a cold Sec Hayai with a 10 degrees temperature and a continues heel for the next 6 (!) days! Nice to go all the way upwind or high reaching to get to Auckland. Haha!

Happily we are also able to listen to the Formula 1 where Max was trying to make a nice performance. Sadly he did not ..;(..!

Did you know we are only allowed to listen if the boatspeed is above 96% polair!?!

I bet you did not know this, did you?

You know how often we have to run outside to adjust the sail if the wind is veering up and down between 12 and 19 knots! Both have very dis-similar settings to go fast and high reaching around TWA 65 degrees.

In the meantime we also had some time left to make some nice breadrolls (or hotdogs), coffee and eat some fruit.
All in all, it was not a bad day, although we did not see any sun, just grey clouds.

Now we are preparing ourselves for a harsh bit of upwind sailing. We expect winds in the next 24 hrs to go up to 35 knots, so we will be down to 2 or 3 reefs and our J2. Happily we will be quite close to the coast, so the waves will not be very bad. The wind will not be the hard factor, the waves are.

And last but not least, we hope our tactics will pay off, so we can gain a little advantage over Milai.
Time will tell…
As you can read, just another day in the office on board the Sec Hayai!

Kind regards,

Frans & Ysbrand

Globe40

Op de Sec Hayai hebben we de afspraak dat we alle zeilwissels altijd samen doen, evenals de manoeuvres gijpen en overstagen boven de 5 a 10 knopen. Alleen als er licht weer is doe je grote koersveranderingen alleen. In alle andere gevallen haal je de ander uit bed, of probeer je het zo te plannen dat je het vlak voor of na een ander zijn wacht doet. Maar vooral bij zeilwissels lukt dat lang niet altijd.
We hebben hierbij een behoorlijk vast stramien ontwikkeld, waarbij Frans het kuipwerk voor zijn rekening neemt en ikzelf alle rest, dus mast en voordek. Het aftrimmen doen we dan aan het eind vaak weer samen.

We wisselen vooral van spinnaker naar A3 (een furling voor zeil) of van de A2 of A3 naar de J1.De stappen zijn grotendeels hetzelfde voor de verschillende zeilen:

(voor de duidelijkheid: onze A2 en A6 zijn nylon zelen en zitten in een snuffer, een hoes over het zeil heen wat je omhoog trekt. De A3 en code 0 zijn furling zeilen, die je als een worst hijst en dan ontrolt, de J1 en J2 zitten vast op hun stagen als furling zeilen.)

1: het voorbereiden van het nieuwe zeil, dus zak op t voordek vastzetten en openmaken. Tack vast aanslaan en soms ook de val. De schoten zetten we over van het vorige zeil, behalve de J1, zie heeft zijn eigen schoten.

2: We zetten altijd een voorzeil, vaak een J2 erbij of soms de J1. Dat heeft wat meer windluwte om bij te werken. Dus we rollen de J2 uit.

3: we rollen de A3 in, of laten de snuffer zakken bij een A6 of A2. Frans bedient de schoot, ik de snuffer, of furler lijn.

4 We laten heir de respectievelijke zeilen zo snel mogelijk zakken en dit doen we altijd aan loef!

Terwijl frans de val laat vieren, trek ik het zeil helemaal naar achteren, bij de mast of nog verder. Daar leg ik het in grote lussen klaar, zodat Frans het in de zak dan stoppen.

5 Terwijl Frans het zeil in de daarvoor bestemde zeilzak stopt, haal ik de tack los, schoten los en zet ze over op het nieuwe zeil. Meestal ben ik net wat eerder klaar en help Frans met t laatste stukje zeil in de zak te stoppen. We bergen de zak meteen goed weg, binnen of  buiten, afhankelijk van wat er verder nog verwacht wordt.

6: Ik hijs het nieuwe zeil aan de mast, Frans haalt door. Zodra de val in top zit, trekt frans de tackline aan zodat het zeil klaar voor gebruik is.

7: we rollen het zeil uit, of we draaien de furler los, zodat het zeil uitrolt. De snuffer omhoog trekken doe ik vlak achter het voorstag (bij de J2 tussenstag), voor het ontfurlen kan ik alleen vanuit de kuip regelen.

8: Nadat het zeil is uitgefurled, of de snuffer omhoog getrokken is, trimt Frans de schoot en ruim ik de tas op en zet de furling-line vast of de snufffer val.

Zoals je ziet komt er best wat bij kijken om even een zeil te wisselen. Inmiddels lukt ons dat in enkele minuten en is het verlies vrij klein. En we praten steeds minder.

Het praten wordt beperkt door termen als:

• Schoot los
• Tackline los
• Val open?
• Schoot vrij of ruimte op de schoot? (voor het zakken)
• Tackline kan aan, of tack is klaar
• Klaar om te hijsen?
• Top! Als de val in de top zit
• Furling line klaar? Go!

Veel meer zeggen we dan ook niet. We kijken elkaar wel af en toe aan en dan is 1 blik meer waard dan 1000 woorden. Voor ons maakt het ook niet meer uit of het dag of nacht is, de meeste wissels gaan geruisloos snel en we praten voornamelijk na of we met het nieuwe zeil op een betere, slechtere of zelfde percentage bootspeed zitten. Soms bij een wachtwissel, praten we nog geen 6 woorden met elkaar. Maar we communiceren des te meer, zonder worden, maar met blikken of korte handelingen, waarbij de ander precies weet wat er gaat gebeuren en wat op welk moment te doen,

Het praten wordt steeds minder. We zijn beiden benieuwd hoelang het duurt voordat we niets meer hoeven te zeggen bij zo’n zeilwissel. Als dat voortkomt zullen we het filmen en online zetten! Dan kan je het zelf zien (en horen!).

Tot zover, met vriendelijke zeilersgroet,

Frans en Ysbrand

Globe40

De oversteek van de Indian Ocean komt aan zijn eind:

De komende 2 dagen staan in het teken om naar het virtuele waypoint Eclips Island te varen. Daarmee is het einde van fase 1 gekomen.
De komende 36 uur hebben we nog veel wind, maar de laatste 50 mijl naar dit virtuele punt zal gepaard gaan met licht weer en wind zoeken. Dit komt vanwege een rug van hoge druk die tussen ons en dit punt ligt:

Hier zie je onze route naar Eclips en de verwachting die we er na moeten gaan volgen. Ik heb de kleuren van de wind even uitgezet om het plaatje duidelijker te maken.
Kleine uitleg:
De windbarbs zijn die kleine vlaggetjes overal in het scherm. Het zijn streepjes met aan het eind een klein of een groot dwars-streepje.
1 groot dwarsstreepje is 10 knopen
1 klein dwarsstreepje is 5 knopen.
Als er meerdere staan tel je het bij elkaar op. Dus als er bijvoorbeeld 1 kleine en 1 grote staan, dan staat ter plekke 15 knopen wind uit de richting van het vlaggetje. Daarnaast zijn ze ook nog gekleurd.
Als je goed kijkt zie je dat ze onder onze positie geel zijn, maar dichterbij het virtuele punt blauw.
Dat betekent dat er veel minder wind staat naarmate we dichterbij het punt (lees ook: noorden) komen.

Hieronder zie je hetzelfde plaatje alleen met de wind in kleur en onze verwachte positie vlakbij het waypoint:

Dit is de verwachting voor woensdagochtend 0200 uur. We zouden ons dan moeten bevinden bij de gele, blauwe of rode driehoekjes (dit zijn de verschillende modellen die we gebruiken).
Je ziet dat er veel blauw aanwezig is, dus weinig wind. We zullen in dat stuk dus zo goed mogelijk vooruit moeten proberen te komen met de weinig wind die er is. Naarmate we meer noordelijk komen, is er in elk geval meer wind, want dat zie je aan de geel/groene vlakjes. Die wind komt uit het noorden tot NNO-en.

Hierna begint het stuk naar de Bass Strait (het stuk water tussen Australië en Tasmanië). Voor ons is dit fase 2: Tussen het virtuele waypoint Eclips Island en Tasmanië: hieronder zie je dat stuk van de route:

Volgens onze routering zouden we daar ongeveer woensdag 5 oktober moeten zijn. Je ziet ook dat er 2 modellen redelijk vlakbij elkaar lopen die allebei tussen Tasmanië en Australië doorgaan.

We gebruiken op dit moment 3 modellen, te weten GFS, ECMWF en Icom. GFS en ECMWF staan hierboven in geel en blauw weergegeven. Icom is hier over het algemeen wat minder nauwkeurig en dat kunnen we zien aan het feit dat de verwachting behoorlijk afwijkt van de realiteit ten aanzien van Windkracht en richting en barometer stand.
De afgelopen dagen is het weer behoorlijk verandert en ook al lijken de modellen nu op elkaar er zit in het totale systeem een behoorlijke lage zekerheidswaarde in. Alle verwachtingen langer dan 3 dagen zijn minder dan 50% zeker. Dat is een erg laag zekerheidspercentage. Daarmee zou de route dus nog behoorlijk aangepast kunnen worden. In de offshore zeilerij geldt dat als het zekerheidspercentage laag is, je dichterbij de rump-lijn moet blijven. Dit is de kortste weg, in ons geval dus van Eclips Island naar de Bass Strait. Dan zal de route dus meer een rechte lijn worden. In de komende 5-6 dagen zal dit meer duidelijk worden, zeker als we voorbij Eclips Island zijn.

Rechtsonder zie je bij in het blauwe en gele vlak het aantal dagen wat we verwachten nog nodig te hebben om naar Auckland te komen. Bijna 16 dagen nog. Uit ervaring verwachten we dat daar nog wel 1 of 2 dagen bij komen. Voorlopig houden we ons vast aan het idee dat we bijna op de helft zijn. En dan kunnen we toch langzaam gaan aftellen. De oversteek op deze Indian Ocean was niet gemakkelijk. De eenzaamheid van het gebied, de lage temperaturen, de diverse weersveranderingen gaven deze oceaan regelmatig een grimmig aanzien. Je beseft je dat jij het niet voor het zeggen hebt en dat je zo goed mogelijk moet proberen mee te buigen met de grillen van moeder natuur.
Daarnaast waren er maar beperkte momenten dat je de snelste koers naar het oosten kon varen. Dit alles heeft best veel energie gekost. We zijn er in elk geval mentaal aan toe om dichterbij de kust te zeilen, met iets vriendelijkere temperaturen en het mentale besef dat je dichterbij de bewoonde wereld bent. Ook het feit dat we door de Bass Strait gaan varen geeft een (wellicht onbetrouwbaar) groter gevoel van veiligheid.

Als laatste hieronder een eerste indruk van de route tot aan de noordpunt van Nieuw-Zeeland:

De weersverwachting is hier nog erg onduidelijk en daarmee ook het gemak waarmee we de Tasman zee kunnen oversteken en de bijbehoren de duur van de reis.
Naarmate we dichterbij Tasmanië komen, wordt dit steeds meer duidelijker. Maar zoals gezegd, we zijn al blij dat we bijna op de helft zijn en dat de Indische oceaan bijna achter ons ligt!

Over een paar dagen weer een nieuwe update!
Met vriendelijke zeilersgroeten,

Frans en Ysbrand

globe40.com

Sinds gisteren is de wind naar het zuiden of zuidwesten gedraaid en is de watertemperatuur fors gedaald. We hebben nu zo’n 10 graden luchttemperatuur en 12 graden watertemperatuur. En dat is koud!

Daarnaast komen er bakken water over, soms is de boot meer onder, dan boven water. En door de kou ontstaat overal condens. En dat drupt weer overal op, zoals bijvoorbeeld je slaapzak, of je trui of  broek die je ergens had opgehangen of op het (nu nog droge) WC papier, etc.

Dat maakt het allemaal niet comfortabeler. Je bent ook steeds meer tijd kwijt met dit soort zaken en dat gaat af van de pure zeiltijd. Gelukkig was de wind bijvoorbeeld vandaag heel stabiel. Buiten de noodzakelijke controles, zijn we vrijwel niet buiten geweest. Er was alleen vanmorgen vroeg een zonnetje, de rest van de dag grauw en grijs, wat hoort bij de zuidelijke oceaan.

De wind is nu zo stabiel dat we al bijna 24 uur niets aan de tuning van de zeilen hebben hoeven te doen. We sturen alleen wat hoger of lager als de wind toe- of afneemt en we gaan hard (!) zoals jullie wel kunnen zien aan de tracker. 

Vanmorgen waren we omringd door wel 20 albatrossen die moeiteloos leken te zweven vlak over de golven en vaak tegen de wind in. Je ziet hun vleugels vrijwel nooit flapperen, ze gaan als een soort parasailors door de lucht en gebruiken de kleinste opwaartse wind door de golven om energie te krijgen om weer omhoog te kunnen vliegen. Ze kwamen in lange sierlijke s-vormige vliegbanen langs vliegen. Groot, majestueus en koningen en koninginnen van deze plek. Bijzonder om daar tussen te varen!

We zien eigenlijk geen waterdieren. We veel vogels, wat ik ook alweer bijzonder vind, aangezien het dichtstbijzijnde land meer dan 2000 kilometer van ons verwijderd is, behoudens de 2 kleine eilandjes van gisteren (Ile D’Amsterdam en Isle de Saint Paul). Onbewoond, of alleen bezocht door onderzoekers. Wat ze daar doen weet ik niet! Haha!

Over enkele uren 10-15 uur of zo gaat de wind wat afnemen en draaien en moeten we iets met een ander voorzeil. Met deze lage temperaturen en veel overkomend water geen sinecure. Je kunt niet zo snel een zeil wisselen, want het voordek is feitelijk gevaarlijk terrein nu. Zeker met die kou. We moeten zorgvuldige keuzes maken, zodat we met een voorzeil ook zonder op het voordek te komen, toch kunnen wisselen. Gelukkig hebben we daar opties voor, al zijn die dan iets minder snel dan de optimale keuze. We zullen bijvoorbeeld geen spinnakers gaan zetten, maar alleen rolzeilen, die we dan vanaf de kuip kunnen wegrollen. We hoeven dan slechts eenmaal het voordek op, om het zeil neer te zetten, maar kunnen daarna alles van afstand hanteren. 

Kortom het is een interessant gebied hier, erg afgelegen en we merken dat we dan echt andere keuzes maken en moeten maken. Snelheid en veiligheid gaan hand in hand en we zien ook dat onze concurrenten diezelfde afwegingen moeten maken.  Nog ongeveer 6 dagen en dan zijn we weer in de buurt van het vaste land als we het virtuele waypoint van Eclips Eiland ronden, dan zijn de temperaturen weer hoger en hebben we het eenzaamste stuk van de hele race gehad.

Tot zover, Ysbrand

globe40.com

We liggen op een mooie plek tov een groot lage druk gebied dat onder ons langs trekt:

Je ziet de grote rode kern onder ons en die trekt naar rechts, het oosten. Precies waar wij ook heen moeten. We proberen aan de buitenzijden van de kern volgens e routerings lijnen het laag zo lang mogelijk te volgen. 

Achter dit laag aan komt namelijk weer een hoge druk gebiedje zonder wind. Je kunt het al zien aan de linker kant van het scherm. Een heel klein stukje blauw.

Dit hoog haalt ons langzaam in en de achterblijvers zullen daar theoretisch meer last van krijgen dan wij.

Kleine uitleg van het scherm hierboven:

Het oranje bootje is de Sec Hayai, de kleurige lijnen zijn onze te verwachten routes van de verschillende modellen. De lijnen ligt dicht bij elkaar, dus de modellen zijn het behoorlijk eens. Dat betekent een hoog zekerheids gehalte dat we ook zo zullen varen.
We checken het te verwachten weer telkens met de realiteit en passen daarop zonodig onze strategie aan. We vergelijken windkracht en richting en de barometer stand.

Hierbij de situatie over 2,5 dag:

Zaterdag middag:

Wij zouden dan ons moeten bevinden bij het lichtblauwe vierkantje of het groen-paarse vierkantje, zo’n  beetje recht onder de “d” van Indian Ocean.

Je ziet de kern waar we het hierboven over gehad hadden helemaal naar rechts onder gegaan te zijn en het hoog , blauwe kleur recht boven ons, zit meer boven ons.

Rechtsboven  zie je ons virtuele punt bij Eclips Island (het wit-oranje bootje). Daar moeten we eerst heen en we verwachten daar met 6 dagen aan te komen. We zijn dan ongeveer op de helft van deze etappe.

De ice limit waar ik al eerder over gesproken heb zie je ook liggen, het grote rode vierkant recht onder ons.

Regelmatig willen we ook weten waar een hoog of laag of een front nu precies  ligt. Daarvoor kunnen we satelliet foto’s opvragen. Zoals hieronder:

Dis is een plaatje van een satelliet beeld gebaseerd op UV straling. Daarop kunnen we bewolking zien, regen en ook open stukken (dus blauwe lucht).

Het witte puntje is onze positie en de pijlen die er op staan is de verwachte wind. Dat kunnen we doen in dit programma. Zo kunnen we de verwachting (de windpijlen)  vergelijken met de realiteit (de foto).

Rechts van ons witte puntje zie je een blauw vlakje. Dat is de regen. En die hebben we een aantal uren geleden ook over ons geen gekregen. 
Daarachter zie je een grijze band (woken) en daar weer achter zie je gestippelde grijze delen. Dit is blauwe lucht met kleine wolkjes. En ook dat klopt in de praktijk, want we zien blauwe luchtstukjes aan de horizon verschijnen. 

We zien ook de pijlen daar roder worden, dus er komt ook meer wind uit. We weten dan dat als die plukjes blauw onze kant opkomen, de wind zal toenemen en daar kunnen we dan weer op anticiperen.

Inmiddels hebben we 26-35 (7 to 8 bft) knopen wind uit het Zzw en hebben we een gemiddelde snelheid van zo’n 12 knopen. We hopen dat we dit zo een tijdje kunnen vasthouden en daarmee 300 mijl per dag kunnen afleggen. Onze strategie is om als de wind afneemt dichter naar het laag te gaan (lees iets meer zuid) om meer wind op te pakken en er van weg te varen (meer naar t noorden) als de wind te hard wordt. Zo proberen we een zo hoog mogelijke snelheid te pakken en tegelijkertijd de Sec Hayai niet te overbelasten, want we moeten nog een heel eind.

Aan boord:

Jullie vragen je wellicht af wat we allemaal doen aan boord. Nou naast slapen, eten en (af en toe) wassen zijn we verder natuurlijk aan het zeilen en deze mailtjes aan t schrijven…😉, maar ook soms even contact met thuis of met een technisch teamlid als wij vragen hebben.

We onderzoeken uitgebreid de meteorologische modellen en laten daar via ons routeringsprogramma allerlei scenario’s doorrekenen. Daarnaast vergelijken we windrichting en kracht en de barometer stand met de verwachtingen. Aangezien deze in de praktijk bijna altijd afwijken ben je dan lang bezig om uit te zoeken wat de beste route is. En soms kan dat best afwijken van wat de routeringssoftware aangeeft!

Verder proberen we de optimale zeilkeuze toe te passen, dus een zeil wat ons het snelst laat varen, waarbij er veel controle is, de roerdruk minimaal is en er niet teveel zeil op staat. De stuurautomaat met al zijn instellingen is voor ons een belangrijke parameter. Net zoals een mens moeten we zorgen dat die heel licht en makkelijk kan sturen en dat zien we een de getallen (stroomverbruik en roeruitslag). We weten tussen welke waardes we willen zitten en passen dienovereenkomstig dan de zeilvoering aan of tunen de zeilen iets anders.

Daarnaast doen we uitgebreide dagelijkse controles op schavielen van lijnen, vastgelopen blokken, boegspriet, mast bakstagen, etc.

Gisteren hadden we slijtage op onze spinnaker val die in de top van de mast zat. Het blijkt het er in de mast ergens een scherp stukje zit en de lijn was daar kapot geschavield. Dus lijn eruit, muislijn erin en repareren (zie foto media-app).

Of we hadden lekkende ballast deksel binnen. Die kregen we niet 1,2,3 waterdicht. Uiteindelijk is dat wel gelukt met kit, maar het kostte wel 2 volle dagen. 

Zo is er elke dag wel een klus die aandacht vraagt

Tot zover,

Frans en Ysbrand

globe40.com

Nou we zijn aangekomen in Mauritius en proberen we een klein beetje terug te kijken op deze enorme lange leg.
We hebben er uiteindelijk 36, 15 uur en 8 minuten over gedaan, ruim 1 dag langer dan de winnaar. We hebben ons uiterste best gedaan de #1 proberen in te halen, maar dat is dus niet gelukt. We hadden slechts 1x wat geluk nodig om een front langer bij te kunnen houden dan hen, maar dat gebeurde helaas niet (we noemen dit in het zeilen dat de deur telkens net voor onze neus dichtgeslagen werd).

Nu zijn wij ons alweer op de volgende etappe aan het richten. Ons schip heeft onderhoud nodig, want ruim 7000 mijl heeft gevolgen voor de algehele staat. De belangrijkste onderdelen zijn een hardnekkige lekkage bij het roer, een elektronische blackout gedurende 3 dagen die we definitief willen oplossen en de kiel die behoorlijk beschadigd was tijdens de proloog doordat ze (ik was er toen niet bij) in een groot visnet terecht waren gekomen (in totaal bestaat onze kluslijs uit 27 punten).
Inmiddels zijn we al druk bezig geweest en zijn de eerste grote klussen alweer afgerond (kiel en roer problematiek). Alles was relatief makkelijk op te lossen, vooral als je even snel de kant op kunt gaan.

Volgende week gaan we er even een paar dagen tussenuit. Omdat we eigenlijk na aankomst meteen zijn doorgegaan met het aanpakken van de kluslijst, hebben we nog niet echt het mentale gedeelte rust kunnen geven. En dat gaan we volgende week doen.
Nu nog 2 dagen de kluslijst verder afwerken en dan vanaf dinsdag wat rondtrekken over het eiland en met hele andere zaken bezig zijn. Vanaf zaterdag gaan we dan weer verder met de voorbereidingen voor de volgende etappe naar Auckland.
Deze gaat de 11de van start en duurt 6250 mijl. De een na langste etappe van deze race. Des te belangrijker dat we alle klussen afgevinkt hebben!

globe40.com

Nou, we zijn in de laatste fase van deze etappe terecht gekomen. Na de lage druk gebieden met de zware wind / storm, waar we tot 48 knopen wind hebben gehad, zijn we gisteren ingehaald door een hoge druk gebied en dat betekende dat we vannacht geen wind hadden.
Zie onderstaand kaartje:

Je ziet hier het blauw gekleurde vlak, gistermiddag net achter ons zitten en dat heeft ons gisteren ingehaald, dus hadden wij vannacht erg weinig wind. Het rode bootje, is Amhas, de #1 en heeft net wind gehouden, aangezien het hoge drukgebied naar het ZO wegtrok en niet over hun heen gegaan is. Terwijl dit wel verwacht was. Dat heeft ons bijna 100 mijl gekost.

Nu op dit moment hebben we onderstaand kaartje:

Hier zie je dat het blauwe gebied ons heeft ingehaald en dat wij weer wat wind zouden moeten krijgen. Ook zie je de rode boot (Amhas) en zij hebben net de hele nacht wind gehouden, want ze zaten net voldoende voor ons. Het was niet mogelijk zo’n groot hogedruk gebied te ontlopen, dus we wisten dit helaas als een dag of 2. Niettemin altijd minder leuk om mee te maken en je achterstand zo te zien op lopen. Wellicht halen we vandaag nog wat in, want wij hebben de wind na het hogedruk eerder dan Amhas en kunnen in 1 rechte lijn naar Mauritius varen.

Op het onderstaande kaartje zie de routes die ons programma heeft uitgerekend:

De groene route is de route van vanmorgen 0700 uur en het model is het GFS model (die ook gebruikt wordt door apps als Windfinder, windy, windguru, etc).
De Sec Hayai is het oranje bootje en de andere kleuren corresponderen met de verschillende routeringen die op de verschillende tijden is gemaakt. De grote afwijkende is de paarse. Dit is het ECMWF model. Er is dus geen echte overeenkomst tussen de modellen en dat betekend dat er niet zoveel betrouwbaarheid in zit.

Aan boord vergelijk je de windrichting- en kracht met dat van het model. En dan blijkt in ons geval dat het GFS model er het dichtst bij zit. Dan is de conclusie duidelijk, daar vertrouwen we dan meer op.

De tijd die we nog nodig hebben, zou dus ongeveer 5 dagen en 16 uur moeten zijn, dus komen we maandag ochtend aan in Mauritius. Nou zijn benieuwd. Dat zou betekenen dat we er ruim 36 dagen over gedaan hebben en dat is maar anderhalve dag meer dan verwacht.

Voor de komende dagen ziet de wind er als volgt uit:

Grotendeels een noorden tot NNW wind. En wij moeten een koers varen van 65 graden naar Mauritius. Dus we varen ongeveer 65 tot 75 graden aan de wind. Redelijk goed te doen met een wind tot ca 17 knopen. Dan maken we weer een goede voortgang.
Hoe de wind bij Mauritius staat is nu nog onduidelijk. Alle modellen wijken in de regel in dit deel van de wereld af na ongeveer 3-4 dagen van de werkelijkheid, dus daarop vooruit plannen heeft nu nog geen zin.
We zien dat we er in ruim 5,5 dagen zijn en daar worden we erg blij van! De laatste loodjes en we zijn er wel aan toe om weer in een haven te zijn!
Genoeg werk te doen, dus als je naar Mauritius wilt komen om te helpen, heel graag. Wij moeten als een speer de boot weer klaar maken om de volgende grote etappe te kunnen doen.

Frans & Ysbrand – Sec Hayai

De komende dagen staan voor ons in het teken om de Kaap de Goede Hoop te ronden (vanmorgen om 11:28 is dat gelukt, en zitten we officieel in de Indische oceaan) en om helemaal om de zuidpunt van Afrika heen te zeilen moet je “dealen” met de zogenaamde Agulhas stroom.
Tegelijk is het ‘ronden” van de kaap eigenlijk niet het ronden van 1 punt, maar het eromheen varen is bijna 750 mijl. Daar zijn we dus de komende 3 dagen mee bezig.
Hieronder het overzicht van wat de Agulhas stroom is en hoe het eruit ziet. Het witte puntje is onze positie van vandaag 13:30 UTC.

In onze routerings programma hebben we ook de route weer bepaald. Die kan je hieronder zien:

Hier kan je door dezelfde stromingen zien, hoe onze routering eruit gaat zien om er met het maximale rendement uit te komen. Hiermee bedoel ik, zoveel mogelijk stroom mee te pakken en waar er tegenstroom is, deze zo haaks mogelijk over te steken. Aan de groene en blauwe pijlen kan je de stroomrichting zien en de stroom gaat echt letterlijk alle kanten op.
1 meevaller, hij staat wel de hele tijd in dezelfde richting, dus niet zoals in Nederland dat er een soort van getij is.
De Sec Hayai is weer de oranje boot en ik heb 3 routeringen neergezet, te weten de paarse, groen en blauwe. Als je een beetje inzoomt, zie je dat deze 3 lijnen vlakbij elkaar blijven en zoveel mogelijk gebruik maken van de stroomrichting.
Gelukkig is er dus een groot stuk stroming met ons mee. Voor vandaag geldt dat we eerst ca 90 mijl rechtdoor varen om een grote geul met tegenstroom over te steken.
Na de gijp gaan we zoveel mogelijk in de grote stroomgeul met een stroom richting van ca 90 graden (in slangvorm) om deze zoveel mogelijk mee te pakken.
De totale tijd die we hiermee bezig zijn, zal zo’n beetje 3 volle dagen zijn (ongeveer 700 mijl en dan zijn we ruim voorbij de meeste stroomgeulen).
We noemen dit de dans met de Agulhas stroom.
Feitelijk is dit de een na laatste fase van deze leg. Na deze fase zijn er nog ongeveer 1200 mijlen over en dan zullen we met de beste winden langs madagascar op een zo’n recht mogelijke lijn naar Mauritius varen. Als je goed kijkt in de rechter onderhoek zie je dat de routering verwacht dat het nog zo’n 10 dagen is. Wij verwachten minstens daar nog 2 tot 3 bij. Maar we zitten binnen de laatste 2 weken en we maken vandaag goede voortgang.

Nog een puntje ten aanzien van onze concurenten:
#1 Amhas, zij waren net iets eerder in dit weersysteem en hebben er daardoor ook langer positief van kunnen profiteren (lees langer een NW-wind waardoor ze een direct koers naar om de kaap konden varen). Helaas is hun voorsprong daardoor weer vergroot. Wij verwachten dat dit de komende tijd ongeveer hetzelfde blijft. Er komen nog wat licht weer patches aan en die zullen we ook nodig hebben om weer in te lopen.

#3 Milai, zij hebben een probleem aan hun kiel en moeten een tussenstop maken in Kaapstad. Ze zijn daar gisteravond aangekomen en staan inmiddels op de kant. Er zit speling tussen hun kiel en romp en er moet gekeken worden hoe serieus dat is en wat de oplossing daarvoor is.

#4 Whiskey Jak
#5 Gyphon Solo
Deze 2 concurrenten hebben het lage druk gebied wat wij veel langer konden gebruiken grotendeel gemist. Daardoor hebben ze niet alleen veel minder wind, maar ook uit de verkeerde richting (wij hadden een NW en zij een Westen wind). Hierdoor moesten ze af gaan kruisen wat betekend dat ze er veel langer over gingen doen.

#6 IBN Battouta. Zij hebben helaas opgegeven in Mindelo. Er staat een statement op de Globe40 site, maar ik meen dat het te maken had met stuurautomaat (hardware) problemen en daar door te weinig vertrouwen om deze leg af te maken. Heel erg jammer!

Ik hoop dat jullie dit weer interessant vonden en over een paar dagen, nadat we uit de Agulhas stroming zijn, komt er weer een update over de laatste fase naar Mauritius.

Frans & Ysbrand – Sec Hayai

Een update vanaf Sec Hayai

We bevinden ons op ongeveer 800 mijl van Kaap de Goede hoop en we zitten midden in een klein, maar stevig lage druk systeem.

Bij het witte puntje was onze positie vanmorgen 6 augustus om 10:30 uur. We zitten in het rood/gele gebied, dus wind tussen de 20 en 25 knopen, maar de praktijk is dat het meer de 30 raakt. Het lagedruk gebied beweegt met ons mee naar rechts, maar wordt vandaag (als de voorspelling uitkomt), veel minder sterk. We zouden in principe naar ongeveer 15-20 knopen moeten gaan in de avond.

Morgenmiddag 7 augustus rond 1400 uur zou het weerbeeld er dan als volgt moeten uitzien:

De Sec Hayai is nu het rode puntje bij het rode kruisje. De afstand die er staat is de geprognotiseerde afstand die we dan afgelegd hebben (maar die is behoorlijk accuraat).
Je ziet dat we nu in het gele gebied zitten met aanmerkelijk minder wind. Maar de wind komt nog steeds uit een redelijk goede hoek, want we kunnen rond de 80 graden TWA varen.

En dan maandag 8 augustus, komt het volgende lage druk er al weer aan, waar wij dan op gaan meeliften om de Kaap de Goede Hoop te gaan ronden!

Onze geprognotiseerde positie is opnieuw op het rode puntje. WE zitten weer in het rood/gele gedeelte, maar de windt komt heel prettig van achteren (TWA 140 graden). Dit lage druk gebied beweegt zich niet zo snel en als het allemaal uitkomt, kunnen we meeliften gedurende een dag of 3-4. Ook zullen we dan de koers iets naar het OSO verleggen, zodat we uiteindelijk de kaap op ca. 200 mijl gaan ronden. Tenminste, dat is het plan voor de komende dagen.

En dan nog even de route voor de rest van deze etappe:
Uit de routing van vanmorgen 10:00 uur blijkt een erg duidelijke lijn naar Mauritius te zijn. Ik heb de belangrijkste routes even bij elkaar gezet in het onderstaande plaatje:

Uitleg:
Wij zijn het oranje bootje, meest links in het beeld. De paarse en rode bootjes er vlak voor zijn onze concurrenten Amhas en Milai (zie ook de globe40-site).
De blauwe lijn is de routing met het GFS-model en brengt ons in 13 dagen en 8 uur naar Mauritius.
De gele lijn is het ECMWF-model en dit model brengt on in 9 dagen en 21 uur tot vlak ten zuiden van Madagascar. Daarna is het nog zo’n 817 mijl naar Mauritius. Dit model kijkt niet meer dan 10 dagen voorruit, dus het laatste geeft het model nog niet weer.
En dan als 3de model, het paarse, dit is ook GFS, maar heel fijnmazig voor alleen de komende 48 uur, om te zien wat er gebeurt met het lage druk gebied waar we inzitten. Wat ik hierboven ook al heb beschreven.

Conclusie:
Het is erg positief dat de 2 modellen behoorlijk dicht bij elkaar zitten. Zeker het stuk tot aan de kaap, is vrijwel identiek en daarna volgen ze grofweg dezelfde route. Dat betekent dat er een redelijke betrouwbaarheid in de voorspelling zit en daar worden we erg blij van.
Wij denken wel dat nog een ruime 13 dagen erg snel is, dus wij rekenen er voor het (mentale) gemak minimaal 2 dagen bij. Daar zouden we ook nog best tevreden over zijn, want dan komen we op de 21ste augustus aan in Mauritius en dat is 34 dagen na vertrek. Aangezien de verwachting bij vertrek 35-40 dagen zou zijn, is dit absoluut positief.

We doen dit uitzoek werk feitelijk dagelijks, waarbij we in detail naar de eerste 3 a 4 dagen kijken en meer de grote lijn, alles wat 5 dagen of langer is.
Des te belangrijker is het dat we dan in de eerste 3-4 dagen veel overeenkomsten tussen de modellen zien, want dan is de zekerheid veel groter.
Andere bronnen die wij ook gebruiken zijn satellietfoto’s, golfhoogtes en -richting en isobaren. Maar daar kom ik een volgende keer wel weer op terug.

Tot de volgende update!
Sec Hayai
Frans en Ysbrand

En de deur ging net dicht voor onze neus!
Hieronder kan je zien dat we nog net in het groen zitten en niet in het oranje gebied. Het witte puntje is onze positie van 1330 UTC.
De 2 boten voor ons liggen wel in het oranje gebied en hebben 8 knopen meer wind. Dat levert gemiddeld 4-5 knopen meer bootsnelheid op en een betere hoek dan wij kunnen varen (lees, zij kunnen direct naar Kaap de goede Hoop, wij moeten afkruisen en dus af en toe gijpen. Dat kost veel snelheid.

De achterste 2 boten (Gyphon Solo en Whiskey Jack) liggen in t blauw groene gedeelte. Zij hebben nog minder wind en dat zie je de afgelopen dag ook in de positie rapporten. Wij verliezen op de voorste 2, maar we zijn telkens sneller dan de achterste 2. Bij ons staat de deur nog op een (klein) kiertje), maar bij hun is hij dicht. Zij hebben waarschijnlijk minder dan 8 knopen wind en gaan dus nog 2 knopen langzamer dan wij. Ook dat kan je goed zien in t positie rapport.

Nu gaat de situatie veranderen de komende 2 dagen en wel in het voordeel van de achterste boten, waar wij dan gelukkig ook mee van profiteren.

Bovenstaand is de situatie over ca. 36-40 uur.
Het blauwe puntje is waar we nu zitten. Het rode pijltje is waar de verwachting is dat we over 36 uur zullen zijn.
De 2 bootjes voor ons zitten dan ca. 250 mijl voor ons, dus ongeveer dezelfde afstand in de dezelfde ZO richting. Je ziet dat daar veel minder wind is (want alleen maar een beetje groen/geel en veel blauw, dus weinig tot geen wind. Ik verwacht in de 2-3 dagen erna 100 a 150 mijl in te lopen.

Daarna volgt er een lage druk gebied waar de hele vloot op mee kan liften naar de Kaap de Goede Hoop, waar we hopelijk dan de achterstand verkleint zullen hebben tot ca. 100 mijl. Zie onderstaand plaatje (witte puntje is waar we nu zijn, rode puntje is waar de verwachting is dat we vrijdag rond 12:00 utc zijn:

Je ziet ook weer dat voor ons uit er veel minder wind staat, dus de hele week, beginnend vanaf woensdag zullen we de mogelijkheid hebben om de voorste 2 boten in te halen. Jullie kunnen dat goed bijhouden in de positie rapporten en als je de wind erbij aan zet, zou je ongeveer dezelfde plaatjes moeten kunnen zien.

Ik hou jullie op de hoogte en tot de volgende keer! Ysbrand

Update 31-7 sec Hayai, de afslag naar links wordt langzaam genomen

We zijn op de Sec Hayai qua meteo in de volgende fase aangekomen. De wind is naar links gedraaid (gekrompen, dat betekent van Z naar O) en wij kunnen nu genieten van een veel ruimere koers.
Waar we de afgelopen dagen op een TWA (True Wind Angle) van ca. 60-65 graden moesten varen, kunnen we sinds vannacht meer rond de TWA =100 graden varen. Dat betekent dat de wind iets meer van achter dan van opzij blaast. De windkracht is grotendeels hetzelfde gebleven, zo rond de 10-16 knopen (3-4 BFT).
Bij ons betekent dat dan dat we ook een ander voorzeil moeten zetten (lees: een groter voorzeil). En aangezien we de hele tijd een Jib 1 (J1) hadden staan, zijn we eerst geswitcht naar een Code 0 (is feitelijk een hele grote jib, maar wordt wel van de boegspriet tot de top van de mast, met een eigen voorstag, gevaren) en daarna naar een zogenaamde A3. Dit is een zeil wat nog eens 2x zo groot is en helemaal van de boegspriet tot bijna aan de achterkant van de boot gevoerd wordt. Het is een zeil wat we kunnen varen vanaf ca. TWA 90 graden tot aan TWA 135 graden, afhankelijk van de windkracht. Met een TWA van ca. 90 zitten we dus precies in zijn “range”.
Naast het feit dat we een stuk harder varen (de hele tijd rond de 9,5-10,5 knopen), zijn ook de bewegingen aan boord een heel stuk prettiger. We schommelen nu veel meer in plaats dat we hard op de golven slaan. Er zijn minder onverwachte bewegingen, waardoor je je altijd vast moest houden en ze ligt iets vlakker. Ook komt er veel minder water over, waardoor je meer buiten kunt zijn en dus meer kunt genieten van de wind om je oren, zonder dat er elke paar seconden ook een klets water mee komt.

We verwachten dat deze situatie ongeveer 2 dagen aan houdt en dan zullen we moeten kijken hoe snel het Helena hoge druk gebied zich verplaatst (of niet) en of er onder het Helena hoog een lage druk gebied passeert (die altijd een wind heeft van NW tot W), waar wij op onze weg naar het oosten op mee kunnen liften.
Helaas gaan die lage drukgebieden veel harder dan wij kunnen zeilen, dus dat is altijd maar voor een paar dagen en dan moeten we ons alweer richten op het volgende laag met alle bijbehorende winddraaiingen. Hoe dat precies werkt zal ik een volgende keer schetsen.

Op dit moment is de sfeer nog steeds prima aan boord, niks kapot en zullen we de komende nacht waarschijnlijk wisselen naar een A2 (Een grote bolle spinnaker van fel oranje), want de wind zal nog wel meer gaan draaien zodat de TWA naar 140 of zo gaat. Een perfecte hoek voor dit zeil.

Tot zover,

Ysbrand en Frans a/b Sec Hayai
Koers 157 graden
Wind: 12-14 knopen uit 070 graden (ONO)
Snelheid: Ca. 10 knpn

De afgelopen jaren is er hard gewerkt aan onder andere de voorbereidingen op de Globe40.com.

De start komt met de dag dichterbij, en ineens heel dichtbij.

Deze week vertrekt de Sec Hayai al naar Frankrijk met eigenaar Frans Budel en toekomstig oceaanrace.com zeiler Michiel Goegebeur. Wij hebben nog het een en ander te regelen.

De start is op 26 juni vanuit Tanger- Marokko. Dan stapt Ysbrand aan boord om voor 9 maanden te racen in de  Globe40

Pip Hare and Ysbrand Endt, on their 60ft monohull, Pip Hare Ocean Racing, have finished twenty-fourth in the IMOCA class of the 14th edition of the Transat Jacques Vabre Normandie Le Havre after crossing the finish line in the Bay of All Saints in Salvador de Bahia, Brazil on Thursday November 14, 2019 at 17:26:43 (UTC), 18 days, 5 hours 11 minutes and 43 seconds after leaving Le Havre, Normandy, France on Sunday, October 27 at 12:15 (UTC). 

Pip Hare Ocean Racing covered the theoretical course of 4,350 nautical miles at an average speed of 9.95 knots but actually sailed 4,808.89 nautical miles at an average speed of 11.00 knots. It finished 4 days 17 hours 3 minutes and 43seconds behind the winner, Apivia.

Lesser mortals might have quailed in the face of the obstacles confronting Pip Hare before the start. Already with a tiny budget, she was all alone three weeks before the start of the race after he co-skipper, Andrew Baker, broke his arm kitesurfing. “It was a really bad accident and he got a really bad gash on his head,” Hare said on the pontoons in Le Havre, waiting for her friend and Dutch skipper, Ysbrand Endt to arrive. 

Endt, his wife Christa and Hare had stayed friend after all doing the 2011 Mini Transat together. They had sailed together before and Endt has a huge number of racing miles under belt, short-handed and crewed, on everything from Minis to Volvo 70s. They even managed a 48-hour sail before the start, but as Endt said with a smile and masterly understatement on the seventh day of the race, “it was marginal preparation.”  

They would form one of the happiest teams underlined by their joyous arrival. If starting was a triumph, finishing felt like victory. Especially as they managed to beat Alexia Barrier and Joan Mulloy on 4myplanet, who finished 10 minutes and 22 seconds behind.After three days of match racing down the north-east coast of Brazil, they were less than a mile apart on the leaderboard most of the time Thursday and sometimes as close as 200m away on the sea. “I was exchanging emails with Joan, and she said: ‘nice to see you but not that nice.”

Two of the oldest boats in the fleet – Pip Hare Ocean Racing (1999) and 4myplanet (1998) – found their match.

From Le Havre, Pip Hare Ocean Racing was always part of a group of five boats  with Campagne de France, 4myplanet, Ariel II and Vers un monde sans SIDA. Approaching and then threading the Canary Islands, Hare had lost ground and was 28^thand last on the eighth day of racing. As they approached the Cape Verde archipelago on the 10^thday, she was struggling to hold on and was 120 miles behind 4myplanet with only Ariel II and their delaminated mainsail behind them. 

But Hare loves the downwind and in the north-east trade winds they roared back, passing 4myplanet as the entered the Doldrums on the thirteenth day of the race. That was the beginning of six days of head-to-head racing that got ever keener as reached to Recife exchanging the lead over each other at every ranking. “It’s jolly tense out here,” Harris said on the penultimate day on Wednesday, “and this wind angle and strength is our absolute Achilles heel because we’ve only got a tiny gennaker for reaching. We are squeezing every tiny bit of speed out of this poor boat. We’re having an epic race with Alexia. 

It’s really nice to have this kind of intensity.” And they kept it up all the way to the line. 

What a race! Chasing VO70 Trifork, former Ericson! Doing 30 knots of boat speed. Impossible to steer the boat without a helmet and googles. And an amazing crew! I don’t need to say we ENJOYED SO MUCH!!!

TIPS en TRICKS door Ysbrand Endt