Ben je de halve wereld over gezeild in je eentje. Heb je storm en regen en tegenslagen in allerlei soorten getrotseerd. Besluit je je boot te redden van de ondergang en de race waarvoor je jarenlang alles opzij hebt gezet te staken. Stuit je op een paar mannen in uniform die je in een taal die jij niet beheerst te woord staan, die niet snappen wat jij in godsnaam op die uitgeklede boot doet. Die je vervolgens het land niet binnen willen laten, omdat je geen paspoort hebt met het juiste visum. En daar zit je dan, met je grootste vriend op deze aarde (dat gelukkig dan weer wel) in een stalen boot, waar je alleen in en uit kan met een metalen mandje, waar contact met de buitenwereld nauwelijks mogelijk is…
Hoe graag had ik dit slotstuk van Chris’ race anders ingevuld. Maar het is zoals het is. Ze heeft de laatste dagen van de race vreselijk veel pech gehad. Ze is een roer verloren, de giek is losgekomen van de mast, de voorstag is gebroken, de stuurpiloot deed het al tweeëneenhalve dag niet meer. Toen kwam de storm in de nacht van zaterdag op zondag en besloot ze dat ze er klaar mee was. Dat ze met de Ran of the North Sea naar huis wilde en niet met één of ander wrak, wat wekenlang haar dierbare huis was. Dus ze drukte de rode knop in. Denkende, ze komen me halen, ik en mijn boot worden gered.
Zo eenvoudig bleek het niet. Ze wist van haar boot nog een zeilend geheel te maken, tot ze zondagmiddag door de Petrobras werd opgepikt. De mannen keken hun ogen uit. Wisten niets van de Charente-Maritime / Bahia Transat 6,50. Zagen een tenger vrouwtje en wilden haar direct naar het olieplatform brengen om haar door een dokter te laten checken. Eenmaal daar stelden ze voor om haar huis te laten afzinken, want ze konden dat notendopje niet afmeren aan het platform. Toen werd Chris wakker. En stond ze haar mannetje. Handen af van mijn boot, we gaan naar de kust, met mijn boot. Ondanks alle vermoeidheid stond ze zelf aan haar roer en heeft ze gezorgd dat de Ran of the North Sea in veilige haven kwam. Daar stond Ysbrand haar op te wachten, nietsvermoedend, al denkend aan het feest in Bahia deze avond, met capairinha’s en fruitdames en nieuw binnengekomen vrienden.
Maar de Braziliaanse bureaucratie stak hier een stokje voor. Ysbrand deed nog een poging om zijn vrouw mee te krijgen, maar kreeg te horen dat hij dan 14 dagen de cel in kon. Dus nu zitten ze samen in een hut van de tugboat, in hun stalen kooi, met 2 telefoons waarvan de batterij bijna uitgeput is en die sowieso geen bereik hebben in het schip.
Ik hoop dat ze snel naar Bahia kunnen en alsnog kunnen feesten. Ze kunnen in ieder geval met zijn tweeën bijkomen nu. De deining op de wal lijkt nog erger dan die op zee…
7 thoughts on “Quarantaine”
Jezus!!!!!!burocraten!!!!Is toch niet te geloven?? Nou Ja ze zijn in ieder geval samen. Oh wat erg. Je kan zoveel overleven, maar burocraten? Ja, die gaan ze ook overleven. Saskia bedankt voor je verhaal.
Tja, ys is bij zijn chris, daar kun je niks over zeggen. En een verhaal hebben ze zeker………..maarre we hadden ons dit een klein beetje anders voorgesteld allemaal. Chris en ysbrand jullie zijn gewoon toppers!! Ook dit komt goed!!
tjeeminee wat een verhaal! Het is me niet helemaal helder, maar zitten ze nu dus in quarantaine in een stalen schuit? bij de beesten af zou je zeggen! Dank voor de info Saskia, groetjes ingeborg
Tjonge!
Ik vond het al een beetje mysterieus dat we zo lang geen info kregen met tenminste een innige omhelsingsfoto….;-)
om ca. 02.30 uur werd ik zomaar wakker en vroeg per sms aan Ys; Alles ok?
03.13 uur (onze tijd) nog een sms-je ontvangen van Ys; Is bijna id haven, gaat ok.
Zo zie je maar weer, zelfs met goede intenties en juiste instelling blijft het leven onvoorspelbaar.
Wij plukken weer een dag!
Morgen weer/meer nieuws?
Alle info verstrekkers, reuze bedankt voor jullie meeslepende verhalen. Op naar het eind goed al goed; bootjes (wat er van over is) uit elkaar draaien en genieten van een welverdiende rust periode!
Lieve Sas, je hebt er toch nog iets heel leuks en humoristisch van gemaakt. Hierna volgt hopelijk de alles bevrijdende slotscene in Bahia en kunnen de geliefden zich voorbereiden op de uiteindelijke tocht naar huis.
Wat een thriller! Dit wordt een heel mooi boek..
Het laatste nieuws van Chris,die ik net gesproken heb, ze is weer vrij, zit met Ysbrand en Khan in het hotel waar ze de goedkoopste kamer wilden boeken,die was niet schoon en kwamen ze in de presidentele suite terecht! Nu de grote klapper: Chris gaat morgen zelf de boot overvaren naar Bahia!!!Ze hebben vandaag de nodige reparaties uitgevoerd,de boot over de weg vervoeren is geen optie daarvoor moeten zoveel formaliteiten gedaan worden,dus is besloten dat ze gaat, volgens haar kan ze het in 2 dagen doen, ze wil toch graag zelf over de finishlijn en met boot in Bahia aankomen. Ze was zeer enthousiast hoe ze door de mannen in quarantaine was behandeld er werd constant eten aangeboden, zelfs de agenten, die vanmiddag kwamen waren heel aardig. Chris heeft denk ik haar big smile weer te voorschijn getoverd en de mannen weer naar haar hand gezet. Ik heb gezegd dat haar trekker het niet meer deed, dat verbaasde haar want het lampje brandde nog, ze moet morgen eerst melden dat ze weer gaat varen, dus wie weet wordt de trekker weer geactiveerd en kunnen we het volgen, ik vind het klasse dat ze het doet,maar zit wel weer in de zenuwen. Het is en blijft een doorzetter,van wie zou ze dat toch hebben?? Welterusten allemaal, tomorrow is another day, keep your fingers crossed!!
Comments are closed.