01-01-2010… Na het oude jaar te hebben afgesloten met lieve vrienden, wat lichtkogels(de noodpijlen),een wensballon, gevolgd door een kort nachtje slapen. Begon het nieuwe jaar. Deze had niet mooier kunnen zijn voor een gehoopt zeiltochtje. Op de kou weten we ons nu te kleden. Ook de anti vries werd dit keer niet vergeten, alhoewel, bij lieve vriend vandaan gehaald. ‘Gaan jullie echt zeilen?’ was de vraag van de enige havenziel, welke een zeer rustige oud en nieuw had gevierd, zonder mensen. Onecht zeilen = motorvaren met een zeilboot?of kijken naar je zeilboot maar niet varen? Iniedergeval binnen ‘korte’ tijd (na de noodzakelijke winterhandelingen dus; sneeuw ruimen en het verslepen van alle zeilbenodigheden,ze ligt zo kaal mogelijk in de haven), zaten we op het Ysselmeer het nieuwe jaar in te luiden.
Het verstilde landschap deed daar lekker aan mee. De gedachten gleden, elke afslag nemend. Heerlijk z’on kersvers jaar. Wat nu nog wat onzeker aan de deur staat. Maar steeds meer vorm en kleur lijkt te krijgen.
Een surrealistisch wereld is het. De witte dijken. De knal blauwe lucht. De oranje aan gelichte zeilen. De glazen klompjes ijs. De zachte spierwitte hoopjes, krakend onder de zeillaarzen. Het gesprek met het ijskoude water, welke in spatters aan de boot wil blijven kleven.
In de kajuit zit je met je laarzen in een laagje mastwater maar je hoofd hangt tussen ijspegeltjes. Het smeltpunt ligt bij mijn hart???
De winddruk lijkt langzaam wat af tenemen. ‘Zullen we maar omdraaien, voor het donker in de haven en nog lagere temperaturen ‘ Ik twijfel. Om draaien is de flow door breken. Dit grote waterbed de rug toekeren.
‘Misschien vinden we de sleutel van de sauna nog’ Ys weet inmiddels hoe mij los kan rukken uit mijn dromerige wereld. Ik laat me om kopen. Ja, wie weet, ik verkoop mijn gedachten voor het idee aan opgewekte warmte. De spinaker gaat erop. Ik kijk naar de dijk waar ik nu de autootjes zie rijden. Na wat gijpjes en een heerlijk versneld vaartje. Varen we op grootzeil de haven binnen, we hoeven de stilte niet te doorbreken met motor geluiden.Ik zie alle bootjes roerloos in het water liggen. Weer een dag voorbij. Tis een ‘dure’ dagbesteding(onze liefde voor de 650’s) maar wat krijgen we er veel voor terug…
