Mijn eerste wens is vervuld. Ik heb Ysbrands vette lach gehoord. Dat was fijn, zo fijn. Hij is in goed gezelschap daar, omringd door alle zeilers en familie van zeilers. Iedereen leeft met iedereen mee, vertelt zijn of haar verhaal, voor de 20ste keer, en nog steeds luistert er iemand.
Terwijl het lijkt alsof iedereen daar aan de caiparinha’s zit, gaat de race nog steeds door. De site geeft sinds gistermiddag geen nieuwe updates meer door. Via de nieuwsberichten is te lezen dat Susanne Beyer is binnen gekomen. En moet ik de rekensommetjes die ik met Isa deed gebruiken om een inschatting van Chris’ voortgang te maken. Nog een kleine 200 mijl denk ik. En klonken er eerder in deze race al liedteksten in mijn hoofd, nu komt Frank Boeijen boven drijven. Ik wil contact, geen afstand, ik wil dichtbij. Waar is ze, hoe gaat het met haar, hoe is haar snelheid en wanneer, wanneer, hoor ik ook haar lach en stem.
Maar misschien is het haar wél gelukt, om er op zee een feestje van te maken. Dat ze gedacht heeft de laatste dagen, what the hell, het gaat niet meer om het podium, ook niet om eerste, tweede of derde vrouw, het gaat om het genieten. Ik gooi mijn zeilen eraf, zet de genua erop, laat me meevoeren met de golven en de wind en ondanks de storm buiten, laat ik het eens rustig worden van binnen.
Voor mij is ze sowieso een kampioen. Maar als dit haar gelukt is, is haar iets gelukt wat volgens de commentaren niemand is gelukt.
Dus komt er een nieuw lied, dat tot de finish van Chris in mijn hoofd blijft en steeds verder aanzwelt: zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder! Om dan na de finish te besluiten met: niet meer zonder ons!
8 thoughts on “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder”
Ook ik heb Ys gisteren gesproken! Hij was zeer bezorgt over Chris maar had via de lange golf radio vernomen dat ze in orde was en de finish ging halen!
Go Chris Go!
Christa heeft nog 217 mijl te gaan en ik zing nog steeds. Saskia bedankt
Via mijn ouders hoorde ik over deze waanzinnige onderneming van Christa en Ysbrand. Ik heb het gevolgd en zelfs ik zit regelmatig met kippenvel de verslagen te lezen laat staan hoe jullie dat als ouders en zussen moeten ervaren!! Sterkte deze laatste loodjes voordat Christa binnen is. Het is een ware topprestatie!
Hé Sas,
mooie stukken schrijf je. En nu ga ik je vertellen dat Zing, vecht…. sinds jaar en dag mijn lijflied is.
En nu weet ik ook wat me zo raakt in al deze blogs en reacties: de liefde. That’s what it’s all about, toch?
Liefs!
Sas, we zingen keihard met je mee! En tegen Chris GO, GO, Go till the finish.
Lieve Sas,
Na een midweek kunst op Ameland te hebben bekeken, kom ik er achter dat Chris niet de enige kunstenaar is in de familie, maar jij kunt er ook wat van. Ik ben beretrots op je maar dat wist je wel!! Zo langzamerhand gieren de zenuwen steeds harder door mijn lijf, de laatste loodjes wegen het zwaarst. veel liefs en sterkte,Greet
Hoi Sas, We moeten het nu die twee weer zonder je ouders verder volgen. Het blijft spannend, maar je verhalen zijn erg leuk om te lezen en we volgen nu Christa via jou. Groeten van Kees en Els
Tja, wat moet ik hier nog aan toevoegen. TROTS op 2 zulke zussen! Zo’n kunstenaar ben ik zeker niet!
GO Chris GO! Je kan het, je doet het! Ys sterkte bij t weerzien, we spreken elkaar snel! Kus
Comments are closed.