de training;
in mijn eentje de nacht door varen;
70 mijl(150 km) tussen rotsen en eilanden met veel stroming door…
niet langer dan 15 minuten slaapjes
in het stikkke stikke donker met vele vissersboten en andere zeewaardige vaartuigen
en dan mijn weg met de wind en de zeilen zien te vinden…Ik ging
om het antwoord dan maar via de hardway te horen…in het begin was het chaos
chaos in mijn hoofd
bevestiging van de te grote stap
geen overzicht
wist niet waar ik was in die stik donkere nacht
de boeien die knipperden waren niet wat ze hadden moeten zijn
ze stonden niet op de kaart…zag de andere 4 boten langzaam in het dikke donker verdwijnen
alleen
alleen moest ik t doen
niemand om op terug te vallen
geen moment kon ik even er tussen uit…ik moest het nu doen
en langzaam kwam ik haar tegen en zag ik haar; IK
in die stikdonkere nacht
zette een kopje koffie
voor haar
een kopje thee…
keek op de kaart
trimde de zeilenen ging mee…
