Het doel van de Transat 6.50 is glashelder: vaar in een zeilboot van maximaal 6,5 meter solo van Frankrijk naar Brazilië. Wie daar het eerste over de streep vaart, heeft gewonnen.

De eerste Transat werd gevaren in 1977. Franse autoriteiten verklaarden de deelnemers voor gek. Ze vreesden dat geen enkele solozeiler de race zou overleven. De start werd daarom ook verboden. Tot op de dag van vandaag wordt de Transat in zeilkringen vaak aangeduid als ‘De Verboden Race’. Uiteindelijk werd de start destijds verplaatst naar het Engelse Plymouth. Van de 23 boten die daar het avontuur begonnen, haalden 19 de finish.

De mystiek die rond de race hangt, werkte aanstekelijk op grote namen in de zeilwereld. Helden als Michel Desjoyeaux, Ellen McArthur en Yves Parlier, maar ook een Sebestian Josse legden er de basis voor hun verdere carrière. Voor een professioneel oceaanzeiler is een CV zonder deelname aan de Transat inmiddels ondenkbaar.

De Serie klasse

Deelnemers kunnen kiezen uit twee klassen: serie of proto. Gaan ze voor de serieklasse, dan varen ze in bijna identieke boten. Doorgaans vult de serieklasse ongeveer 60% van het wedstrijdveld. De overige deelnemers varen in de protoklasse met meer extreme mogelijkheden.

Alle boten zijn stuk voor stuk speciaal ontworpen voor de race. De ontwerpcriteria zijn beperkt tot een paar basisregels. Zo liggen de lengte en breedte van de romp vast, maar het zeiloppervlak en de zeilvoering zijn bijvoorbeeld zelf in te vullen. Zodoende is de Transat 6.50 voor ontwerpers de ideale ‘speeltuin’. Ze stellen het humeur van de oceaan en het begrip van Moeder Natuur op de proef met spectaculaire, gewaagde technieken en ontwerpen. Zaken als waterballast, carbonfiber en zwenkkielen; de Transat zeilers staken er de oceaan mee over voordat ‘de grote jongens’ er de zee mee opdurfden.

Kwalificatie mijlen

Om de Transat 650 te mogen racen moet je aan nogal wat eisen voldoen. Zowel boot als schipper. Een daarvan is het varen van kwalificatie mijlen in door Classe Mini aangemerkte races.